sh3mpa2

مدام دلت را میشکنند

سکوت میکنی..      هیچ نمیگویی..       حتی اخم هم نمیکنی...

دلت را برمیداری و آرام میروی...

بعدها صدایت میکنند بی معرفت بی احساس..

روزگار عجیبی است! عجیب!

 توت فرنگی رو خیلی دوست داشتم برای همین یه شب توت فرنگی هامو با خودم بردم تو تخت خوابم  که پیش خودم بخوابن اما صبح که بیدار شدم دیدم همه ی توت فرنگیام له شدن اونوقت فهمیدم اونی که دوسش دارم رو نباید ببرم تو تخت خوابم چون خراب میشه ..

وقتی مدرسه میرفتم یه آبرنگ داشتم که خیلی دوسش داشتم و به همه ی هم کلاسیام نشونش دادم اما یه روز دیدم تو کیفم نیست و هیچوقت معلوم نشد که کی اونو برداشته اونوقت فهمیدم اونی که دوسش دارم رو نباید به هیچکس نشون بدم چون ممکنه ازم بدزدنش ..

وقتی یه نفرو دوست داشتم >>>>s<<<<همیشه بهش میگفتم که دوسش دارم و بخاطرش هر کاری میکردم اما وقتی دیدم داره ازم دور میشه فهمیدم دیگه نباید بهش بگم دوسش دارم و گرنه از دست میدمش..

برای همین دیگه بهش نگفتم دوسش دارم دیگه آزاد گذاشتمش تو دستم نگرفتمش که بیفته بشکنه به کسی نشونش ندادم که ازم بدزدنش، نگران از دست دادنش نشدم که از دستم بره...

اما یه روز که برگشتم بهش نگاه کردم.. دیدم سرش با کسای دیگه ای گرم شده و منو فراموش کرده..

هیچوقت نفهمیدم اونی که دوسش دارم  رو چجوری نگه دارم.. shs#

هر قدمی که دورتر میشوی انگار دنیا هم تنگ تر میشود

تا آنجا که تنها نقطه هایی باقی میمانند..

که آنها هم می شوند سهم نوشته هایم...

میشوند سه نقطه        میشوند سکوت           میشوند بغض

میشوند جایی که درست دلتنگی از آنجا آغاز میشود...

شاید برای تو فراوان باشند کسانی که اندازه ی من دوستت دارند

اما برای من.. کم که نه هیچ!!

وجود ندارد کسی که اندازه ی *تو* دوستش داشته باشم

گریه آخرین چیزی ست که باقی می ماند

و بغض یکی مانده به آخریست

و امید پیش از بغض میترکد

من این مرحله ها را مثل مسیر خانه تا دانشگاه مثل مسیر حول حالنا تا یلدا

کوچه به کوچه از برم

این کوچه ها هر شب پر از بادکنک هایی است که یکی یکی میترکند

اول امید بعد بغض و گریه آخرین چیزی ست که . . .

بی تو بی خودم بی حضور عشق سخت گریسته ام

رغبت عجیبی دارم به دیوانه شدن، رغبت عجیبی به بیراهه زدن                                                 

          دوست دارم دستهایم را روی سینه ام روی امن ترین جای بدنم بگذارم

و برای همیشه بخوابم.. خواب خواب، خوابی برای نبودن، نبودن...                    

بعضی وقتا باید تنها باشی تنهای تنها هی آهنگ گوش بدی..

فک کنی همه چیو بریزی تو خودت تا مرز انفجار بری

اون وقت در اتاق و باز کنی با همون لبخند مسخره ی همیشگی وانمود کنی همه چی خوبه...

بعضی وقتا همیشه حالت گرفتس، فکر پشت فکر، هیچکس از دلت خبر نداره

جالبترازهمه اینه که خودتم نمیفهمی حال خودتو

اون موقس که تنها چیزی که میخوای اینه که تموم شی..واسه همیشه...

گاهی دلت بهانه هایی میگیرد که خودت انگشت به دهان میمانی...!

گاهی دلتنگ هایی داری که فقط باید فریادشان بزنی اما سکوت میکنی...

گاهی..!!! پشیمانی از کرده و ناکرده ات 

گاهی دلت نمیخواد دیروز رابه یاد بیاوری انگیزه ای برای فردا نداری وحال هم که...

گاهی فقط دلت میخواهد زانوهایت را تنگ درآغوش بگیری

وگوشه ترین گوشه ای..!که میشناسی بنشینی و فقط نگاه کنی...

گاهی چقدر دلت برای یک خیال راحت تنگ می شود...

روزهای رفته به چوب کبریتهای سوخته می مانند

جمع آوری شده در قوطی خویش هر کاری میخواهی بکن

آنها دوباره روشن نمی شوند و روزی سیاهی آنها دستت را آلوده میکند

روزهای چوبی ات را باید از همان آغاز بیهوده نمی سوزاندی

وقتی سوخت رهایش کن...

نه حوصله دوست داشتن دارم نه میخواهم کسی دوستم داشته باشه...

این روزها سردم مثل دی،بهمن،اسفند...

مثل زمستان احساسم یخ زده آرزوهایم قندیل بسته

امیدم زیر بهمن سرد احساسم دفن شده...

نه به آمدنی دلخوشم نه به رفتنی غمگین این روزها پراز سکوتم...

بار اول با معذرت خواهی..بار دوم با گریه..بار سوم با ریختن غرورت نگهش میداری...

ولی بار چهارم... دیگه نه نمیشه

نباید کاری بکنی.. چون حتی  اگه بمونه باز موقتیه

یعنی کسی که دلش باتو نباشه و بخواد بره...

میره بفهم پس فقط برو کنار و بهش بگو: خداحافظ..

این روزها سخت مشغولم مادر بزرگ می گفت رد پای عشق را دنبال کنی میرسی آخر دنیا -

نوک کوه قاف   به شهری که همه آدمهایش خوشبختند.. رد پای عشق را دنبال میکنم اما انگار

آخرش به آسمان رسیده... خوب شد مادربزرگ دیگر نیست تا ببیند، شهر خوشبختی را به

آسمان برده اند و دیگر هیچ جای زمین هیچ آدم خوشبختی نیست حتی نوک کوه قاف...

این روزها سخت مشغولم دنبال کسی میگردم که پرواز بلد باشد

فکر میکردم دوستت که داشته باشم گره کور زندگی شل می شودخوشبختی سرش به سنگ

میخورد و برمیگردد...میخواستم با هر چرخ این زمین گرد هی ببوسمت ببوسمت ببوسمت...

میخواستم بخوانم چرخ چرخ عباسی... وخوشبختی مرا بندازد توی آغوشت اما نشد که نشد که

نشد... حالا هر لحظه گره دو دست از درون روی گردنم فشرده تر میشود و نبضم کندتر و

کندتر و کندتر... واقعیت دارد دوستم نداری و دیگر نه زمین نه خوشبختی و... هیچ کس

نمیتواند دست مرگ را از گلویم بردارد...

وقتی مرا نمیخواهی صدا در سینه ام حبس می شودتا نگویم دوستت دارم

لبهایم را بر هم میفشارم تا هوس بوسیدنت برلبانم شعله نکشد

دستهایم قانون ممنوعیت آغوشت را دوره میکند

و لحظه های تلخم چه کند به نیستی نزدیک می شود

و من همیشه فکر میکنم حتی گوانتانامو آسمانی آبی تر از روزگار من داشت

همیشه لازم نیست چهره ای زیبا داشته باشی یا صدایی دلنشین

همین که قلبت زیبا باشد قلبت زیبا ببیند، کافیست

داشتن قلبی زیبا تا اندازه ای خاص هست

که بتوانی خیلی ها را مجذوب خود کنی

وقتی در زندگی به داشته هایمان فکر میکنیم، خود را خوشبخت

و زمانی که به نداشته هایمان می اندیشیم، خود را بدبخت حس میکنیم

پس خوشبختی مادر تصور خود ماست...!

انسانها در اصل توان تحمل خوشبختی را ندارند،

طالبش هستند، بی تردید، ولی همین که بهش برسند حرص و جوش می زنند

و خواب چیزهای دیگری را می بینند

ساده که باشی...

آدم ها خیلی زود دوستت می شوند و تو خیلی دیر می فهمی دشمنت بودند...

ساده که باشی...

آدم ها با همه کمبودهایشان به غرورت حمله می کنند و با همه غرورشان مچاله ات می کنند...

حالا دیگر یک خط در میان گریه میکنم حالا دیگر شانه هایم صبورتر شده اند

وبا هر تلنگری که گریه می زند بی جهت نمی لرزند!

انگار دیگر هیچ اتفاق عاشقانه ای از چشم هایم نمی افتد

و پاییز من  اتفاق زردی است که می تواند ناگهان در آغوش هر فصلی بیفتد!

حالا تو هی به من بگو بهار می آید

رهایم کن تنها با همین خیال خام...

کنار رویای بودنت..میخواهم به حال خودم باشم...

با خیالت همیشه خنده هست، بوسه هست، شادی هست

انگار همه چیز بوی خوشبختی میدهد..دلخوشیهایم کوچک و دلم قانع است

از روزی که خیالت اینجاست آینه را هم پاک نکردم مبادا چشم در چشم حقیقت شوم

اصن حقیقت باشدسهم تو ، خیال خام برای من.. فقط رهایم کن

زندگی کن به شیوه خودت با قوانین خودت با باورها و ایمان قلبی خودت

مردم دلشان میخواهد موضوعی برای گفتگو داشته باشند

برایشان فرقی نمیکند چگونه هستی هرجور که باشی حرفی برای گفتن دارند

===============================

دوام یک رابطه در بخشیدن لغزش های کوچک است

اگر با هر لغزش کوچکی به رابطه تان ضربه بزنید

بزودی کارتان به جدایی خواهد کشید

===============================

همه چیز درست میشه درست هم نشد به جهنم

بالاخره "تموم" که میشه

===============================

بفهم اگه تلافی نمیکنم نه اینکه بلد نیستم!

اگه تلافی کنم به دوست دارم هایی که به تو میگفتم

توهین میشه... و این توهین به خودمه...

هوا سرد شد... منم سرد کرد...

نسبت به خیلی چیزا.. به خیلی آدمها...!!

فهمیدم باید مثل پاییز رفتار کرد...

سرد سرد...

سکوت میکنم میگذارم انسانها تا انتهای قضاوت اشتباهشان نسبت به آنچه هستم بروند

میگذارم اصلا عوضی بگیرند نیت های مرا و خیره نگاهشان میکنم

مگر چقدر مهم است درست شناخته شدن در اذهان دیگران

وقتی آنها از جنگ تو با مالیخولیای درونت بی خبرند

چه فرقی میکند تو را گاندی خطاب کنند یا هیتلر

قافیه به قافیه باختم برگ به برگ قلم به قلم واژه به واژه...

و اینک تنها داشته ی من حس تلخ نداشته هایی است که شعر نمی شود

اما آوار میشود ، اتاق بی در و پیکر را...

چقدر خوب است که دلتنگم چقدر خوب است که چیزی ندارم تا از دست بدهم

چقدر خوب است که بغض دارم

من نه شاعرم و نه هوس دارم به شروع دردهای دوباره بدباختم، بد...

من به حس جنونی باختم که باورم بود زیر هم نوشتن این واژه ها دلیل بر شعر نیست

  هرکدام از یک درد حرف میزنند... من به زیادی عشقم باختم

واژه های من از آن جهت معمولیست که من معمولی ترین عاشق بودم همین...

اعصابت خورده... همه کسایی که باید باشن نیستن...

با هیچی آروم نمیشی میری رو تخت پتو رو میکشی رو خودت ...

یه لبخند تلخ ...و بیخیال... هدفون رو میزاری تو گوشت و یه آهنگ غمگین...

آدم با همین چیزا تموم میشه

وقتی یه مرد موهاشو درست نمیکنه...صورتشو اصلاح نمیکنه...

وقتی با دوستاش بیرون نمیره...وقتی دیگه از شورو حالش خبری نیست...

وقتی دیگه دیگران براش مهم نیستند

وقتی که توی لاک خودشه کاری کن باهات دردو دل کنه

الان وقت ناز کردن واسش نیست...

اول از ته دلت آمین بگو بعد متن وبخون..

آرزو کردم شمع تولد امسالمو رو سنگ قبرم روشن کنید و جای من باد شمعو خاموش کنه..?

هیس فقط بگو آمین..

به سلامتی اون شب...

ما از اوناشیم که اگرم ظاهرمون به قشنگی خیلیا نیست

پیش خودمون خوشحالیم که باطنمون از خیلیا قشنگتره...

صادقانه بد باش ! اما لاشیانه ادای خوبارو در نیار...

میگی مهم نیست.. اما وقتی اسمشو می شنوی داغ دلت تازه میشه!

میگی مهم نیست.. اما تا بهش فکر میکنی، اشک توی چشمات جمع میشه!

میگی مهم نیست.. اما در تنهایی همش باهاش حرف میزنی...!

میگی مهم نیست.. اما بعضی وقتادستت میره رو شمارش..که زنگ بزنی، نزنی، بزنی، نزنی!

میگی مهم نیست.. اما دلت میخواد بازم بهش فکر کنی !

میگی مهم نسیت.. اما دلت واسه خنده هاش لک زده !

میگی مهم نیست.. اما شبا تا صبح خوابت نمیببره ، با خودت میگی یعنی داره چیکار میکنه !

میگی مهم نیس... اما میدونی چقدر "مهمه" !

میدونی خیلی دوسش داری ! پس نگو مهم نیست.. بگو مهمه : اما... نیست

ما آدما :

همیشه دلتنگ اونی هستیم که نیست!!!

حوصله کسی را نداریم که هست...

واسه همینه اصن خوشحال نیستیم..!!

هیچ وقت کسی رو پس نزن که دوست داره،مراقبته،نگرانته!!!

چون یه روز بیدار میشی و میبینی...

ماه رو از دست دادی!!

وقتی داشتی ستاره هارو میشمردی

قوی ترین "مرد" جهان هم که باشی بازم محتاجی

محتاج لبخندهای عاشقانه یک "زن"

هی تو ...!!

روزی می رسد.. که بعد از دعوا با او

با یاد من آرام میگیری شک نکن...

زیاده حاشیه دور من..

ولی مهم اینه که من خودم اصل داستانم..!!

وقتی از عشقت جدا میشی... اولش داغی... میگی بیخیال باو دنیارو عشقه... یه چن ساعت که

میگذره هی تند تند گوشیتو چک میکنی... عصبی میشی... میری اس ام اسایی که داده بود رو

همشونو از اول چن بار میخونی...  میری تو گالری و به عکساش نیگا میکنی...یدفعه گوشیتو

میزاری کناروخیره میشی به روبه روت...  فکر میکنی.. به همه چی..الان کجاس؟؟؟چی کار

میکنه؟؟؟ اونم دلش برا من تنگ میشه؟؟؟ اونم کم کم داره، کم میاره؟؟چی شد اون دوست دارم

گفتنا..؟؟؟ اون عشقم گفتنا..اون قول وقرارا..؟؟؟ حالا میریتو خاطراتت دنبال نشونی بگردی

که ببینی واقعا عاشقت بوده یا نه... وارد خاطرات که میشی دیگه کنترل اشکات دست خودت

نیست... این کارا میشه کار هر روزت... دیگه شبا بهش شب بخیر نمیگی...دیگه صبحا به

عشقش از خواب بیدار نمیشی...دیگه امیدی به هیچ چیز نداری...

 دیگه **عاشق** نمیشی...

یک نخ آرامش دود میکنم به یاد نا آرامی هایی که از سر و کول دیروزم بالا رفته اند . . .

یه نخ سکوت به یاد حرفهایی که همیشه قورت داده ام  . . .

کمی زمان لطفا، به اندازه یک نخ دیگر، به اندازه قدم های کوتاه عقربه . . .

یک نخ بیشتر تا مرگ این دل نمانده ....!!!!

این پرسش همیشه برایم وجود دارد

که چگونه انسان ها میتوانند، با تحقیر دیگران احساس بزرگی کنند.......!!!! 

میــــــــدونم ؛ بــــــــرای من نیستــــــــی !

امــــــــا .... !

دلی کــــــــه تنگ باشــــــــه این حرفهــــــــا رو نمیفهمــــــــه ... !

بــــه خــــدا نمیفــــــهمه.... !

این همه درد... غصه... نداشتن...بغض

سرخوشانه می خندم، شوخی میکنم و هیچکس نمی داند...

چقدر سخت است احساس خفگی کردن پشت این نقاب لعنتی!!!

بگذار بگویند مغرورم

من دیگر از صرف احساسم برای کسی وحشت دارم

وقتی یکی اخلاقش باهات بد میشه

بدون جای دیگه اخلاقش خیلی خوب شده

دوست داشتن را به گند نکشید

زمانی که هنوز تکلیفتان با خودتان که هیچ...

با دلتان هم معلوم نیس...

گیرم که یلدا هم بیاید

شبی هم به درازا بکشد برفی هم ببارد سفره ای هم چیده شود اناری هم باشدو دیوان حافظی هم . . .

چه یلدایی؟ چه برفی؟ چه فالی؟

بی تو اینجا همه شب یلداست همه شب سرداست همه شب فال مرا میگیرد،یاد آشفته های تو

رو همه خوبیام بستی چطور چشاتو هیس  هیچی نگو فقط ببر

صداتو ببین چه دپرسم ببین چه بی حسم دیگه من حتی به خودمم نمیرسم

دیگه خستم از خاطرات موندگارت بدم میاد از اون نگاهت

برو نمیخوام برگردی پیشم چون میدونم که کنارش خوبه حالت . . .

شایدبهم بگی مغرور یابی احساس!! ولی من عادت ندارم

به چیزای عمومی حس خاصی داشته باشم

روی تکه اي از بدنم برای او مي نويسم که هميشه و همه جا با او باشم تا او شاد باشد.

همان کسي که تنهاعشق زندگي من است تا زماني که قلبم از کار بايستد...

سیاه پوشیده بود به جنگل آمد.. استوار بودم و تنومند!   من را انتخاب کرد.... دستی به تنه ام کشید و تبرش رو دراورد و   زد.. زد..

 محکم و محکم تر... به خودم  میبالیدم دیگر  نمیخواستم درخت باشم آینده ی خوبی در انتظارم بود!!!  سوزش  تبرهایش

بیشتر میشد که ناگهان چشمش به درخت  دیگری افتاد او تنومندتر بود...  مرا رها کرد با زخم هایم او را برد...  و من که نه  

دیگر درخت بودم  نه تخته سیاه مدرسه ای نه عصای پیرمردی....  خشک شدم ...  بازی با احساسات مثل داستان تبر و درخت

میمونه .. ای تبر به دست تا مطمئن نشدی تبر نزن! ای انسان تا مطمئن نشدی احساس نریز.. زخمی میشود...

در آرزوی تخته سیاه شدن خشک میشود !!!

دختری که تمام دغدغه اش "ست کردن رژ لبش با لباسش است ......

چه میفهمداز "درد دل " آن مرد ودود سیگارش

                          دوست دارم، همین . این نه قابل محاسبه است نه قابل شمارش .

                حتی !نمیتوانی میزانش را تخمین بزنی بی انتهاست تا وقتی هستم تا وقتی هستی

                                                                   دوست دارم هایت را دوست دا

                                                                  که ار ته دل و عاشقانه میگویی

                                           مرا میبری به جایی که فقط من و تو انجا پرسه میرنیم بدون هیچ . . . . .